- чоҥештылме
- Г. чонге́штӹлмӹ1. прич. от чоҥештылаш.2. в знач. сущ. летание, лёт, полёт; движение по воздуху. Ик эрдене пасу корно дене ошкылшемла, каваште арыслангайыкын чоҥештылмыжым ужфыцым. А. Филиппов. Однажды утром, шагая по дороге в поле, я увидел на небе полёт орла. (Кайык-влакын) чоҥештылмыштым эскерен, ӱлнӧ, курык чоҥгаште, ош мыжеран еҥ-влак шогат. К. Васин. Наблюдая за полётом птиц, внизу, на холме, стоят люди в белых кафтанах. Ср. чоҥештылмаш.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.